رویدادها و پدیده‌های مختلف را می‌توان روی صفحه‌ی تلویزیون دید، شنید و احساس کرد؛ اما هنوز راهی برای انتقال بو به مخاطب پیدا نشده است.
دورنیک، کارآفرین هلندی و هم‌بنیان‌گذار استارتاپ Scentronix است که ماشین چاپ بو را ابداع کرده. این دستگاه دارای الگوریتمی است که بر اساس پاسخ کاربر به یک پرسشنامه، بو ایجاد می‌کند؛ اما حالا دورنیک می‌خواهد از همین فناوری در قطعه‌ا‌ی کوچک و قابل حمل استفاده کند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این فناوری می‌خوانید.
فرض کنید در حال تماشای فیلمی روی گوشی خود هستید و هم‌زمان اپلیکیشن انتقال بو هم با آن تطبیق پیدا می‌کند و بر اساس صحنه‌های مختلف، بوهایی تولید می‌کند. تکنولوژی دستگاه نهایی سنترونیکس فعلا آماده نیست به گفته دورنیک، اندازه و عمر باتری و همچنین کیفیت بو از چالش‌های اصلی این دستگاه است؛ اما در کل این طرح خوش‌بینانه است. گام بعدی، بهبود کیفیت دستگاه و جلب نظر سرمایه‌گذارها برای توسعه بیشتر در حوزه پوشیدنی‌ها است.
به‌طور کلی دو نظریه رقابتی عملکرد بینی را توضیح می‌دهند. بر اساس نظریه اول، با عبور مولکول‌ها از گیرنده‌های بویایی، کشش الکترواستاتیک ضعیف بین اتم‌ها منجر به تولید انرژی می‌شود. این فرکانس‌های لرزشی به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌شوند و داده‌های مربوط به بو از طریق این سیگنال‌ها به مغز منتقل و پردازش می‌شوند. بر اساس دومین نظریه که از پشتیبانی تئوری بالایی برخوردار است، مولکول‌های بویایی مانند کلیدی در قفل عمل می‌کنند و به این ترتیب سیگنال‌های عصبی را به مغز می‌فرستند.
موانع بیولوژیکی، پیش‌بینی و بازسازی مصنوعی بو را به‌شدت دشوار می‌سازند. دومین مانع اصلی برای بازسازی بو، فرهنگ است؛ زیرا هر بویی وجهه‌ای مشخص دارد. مشکل بعدی، ناخوشایند بودن بو است. به همین دلیل تولید بویی که برای همه خوشایند باشد کمی دشوار است. مشکل سوم انتقال بو در صنعت سرگرمی، پول است.
جکی موری، کارشناس واقعیت مجازی، از دهه ۱۹۸۰ در حوزه بوی مصنوعی فعالیت می‌کند و در طول سال‌های گذشته دستگاه‌های بویایی متعدد را تست کرده است. آخرین دستگاه، نوعی گلوگاه است که بو در آن به‌جای اسپری از طریق یک کاغذ فیلتر منتقل می‌شود. این دستگاه مانند نمونه‌های قبلی با مشکل سرمایه‌گذاری روبه‌رو است.
دیوید ادوازد، مخترع گوینده بوی دیجیتال به نام سیرانو است. این دستگاه که در سال ۲۰۱۶ عرضه شد، سیستمی مبتنی بر کارتریج او قادر به تولید تقریبا ۱۰ بوی مختلف است. قیمت هر واحد از این دستگاه ۴۹ دلار بود. اما تولید این دستگاه خیلی زود به دلیل عدم استقبال مصرف‌کننده متوقف شد. Scentee هم به سرنوشت مشابهی دچار شد. این دستگاه در سال ۲۰۱۳ با قیمت ۳۰ دلار عرضه شد؛ و به‌سرعت متوقف شد.
تعداد محدود بوها و ماهیت تکراری محصول از معایب کلیدی دستگاه‌های تولید و انتقال بو بودند. اما باید دید در آینده دستگاهی اختراع خواهد شد که با پشت سر گذاشتن مورد استقبال مردم قرار بگیرد یا خیر!
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
رویدادها و پدیده‌های مختلف را می‌توان روی صفحه‌ی تلویزیون دید، شنید و احساس کرد؛ اما هنوز راهی برای انتقال بو به مخاطب پیدا نشده است.
دورنیک، کارآفرین هلندی و هم‌بنیان‌گذار استارتاپ Scentronix است که ماشین چاپ بو را ابداع کرده. این دستگاه دارای الگوریتمی است که بر اساس پاسخ کاربر به یک پرسشنامه، بو ایجاد می‌کند؛ اما حالا دورنیک می‌خواهد از همین فناوری در قطعه‌ا‌ی کوچک و قابل حمل استفاده کند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این فناوری می‌خوانید.
فرض کنید در حال تماشای فیلمی روی گوشی خود هستید و هم‌زمان اپلیکیشن انتقال بو هم با آن تطبیق پیدا می‌کند و بر اساس صحنه‌های مختلف، بوهایی تولید می‌کند. تکنولوژی دستگاه نهایی سنترونیکس فعلا آماده نیست به گفته دورنیک، اندازه و عمر باتری و همچنین کیفیت بو از چالش‌های اصلی این دستگاه است؛ اما در کل این طرح خوش‌بینانه است. گام بعدی، بهبود کیفیت دستگاه و جلب نظر سرمایه‌گذارها برای توسعه بیشتر در حوزه پوشیدنی‌ها است.
به‌طور کلی دو نظریه رقابتی عملکرد بینی را توضیح می‌دهند. بر اساس نظریه اول، با عبور مولکول‌ها از گیرنده‌های بویایی، کشش الکترواستاتیک ضعیف بین اتم‌ها منجر به تولید انرژی می‌شود. این فرکانس‌های لرزشی به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌شوند و داده‌های مربوط به بو از طریق این سیگنال‌ها به مغز منتقل و پردازش می‌شوند. بر اساس دومین نظریه که از پشتیبانی تئوری بالایی برخوردار است، مولکول‌های بویایی مانند کلیدی در قفل عمل می‌کنند و به این ترتیب سیگنال‌های عصبی را به مغز می‌فرستند.
موانع بیولوژیکی، پیش‌بینی و بازسازی مصنوعی بو را به‌شدت دشوار می‌سازند. دومین مانع اصلی برای بازسازی بو، فرهنگ است؛ زیرا هر بویی وجهه‌ای مشخص دارد. مشکل بعدی، ناخوشایند بودن بو است. به همین دلیل تولید بویی که برای همه خوشایند باشد کمی دشوار است. مشکل سوم انتقال بو در صنعت سرگرمی، پول است.
جکی موری، کارشناس واقعیت مجازی، از دهه ۱۹۸۰ در حوزه بوی مصنوعی فعالیت می‌کند و در طول سال‌های گذشته دستگاه‌های بویایی متعدد را تست کرده است. آخرین دستگاه، نوعی گلوگاه است که بو در آن به‌جای اسپری از طریق یک کاغذ فیلتر منتقل می‌شود. این دستگاه مانند نمونه‌های قبلی با مشکل سرمایه‌گذاری روبه‌رو است.
دیوید ادوازد، مخترع گوینده بوی دیجیتال به نام سیرانو است. این دستگاه که در سال ۲۰۱۶ عرضه شد، سیستمی مبتنی بر کارتریج او قادر به تولید تقریبا ۱۰ بوی مختلف است. قیمت هر واحد از این دستگاه ۴۹ دلار بود. اما تولید این دستگاه خیلی زود به دلیل عدم استقبال مصرف‌کننده متوقف شد. Scentee هم به سرنوشت مشابهی دچار شد. این دستگاه در سال ۲۰۱۳ با قیمت ۳۰ دلار عرضه شد؛ و به‌سرعت متوقف شد.
تعداد محدود بوها و ماهیت تکراری محصول از معایب کلیدی دستگاه‌های تولید و انتقال بو بودند. اما باید دید در آینده دستگاهی اختراع خواهد شد که با پشت سر گذاشتن مورد استقبال مردم قرار بگیرد یا خیر!
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
شومیزهای حریر، مناسب برای هر سلیقه