فسیل‌ها از جمله مدارک و شواهد باستانی با ارزشی است که اطلاعات بسیاری از تشکیل زمین، تغییرات لایه‌های آن و شرایط آب و هوایی گذشته و... می‌دهد.
حتما تاکنون از خود پرسیده‌اید که چگونه سن دقیق فسیل‌ها بعد از چند میلیون سال مشخص می‌شود؟ در این گزارش در مجله دلتا به بررسی این موضوع پرداخته و با روش‌هایی که دیرینه شناسان برای تعیین قدمت فسیل ها استفاده می‌کنند آشنا می‌شویم.
روش‌های تعیین قدمت فسیل ها
امروزه و در سراسر جهان برای تعیین سن فسیل‌ها، قدمت گذاری با رادیوکربن رایج‌ترین روشی است که به کار گرفته می‌شود. این روش شامل اندازه‌گیری مقادیر کربن ۱۴، یک ایزوتوپ کربن رادیواکتیو یا نسخه‌ای از یک اتم با تعداد متفاوتی از نوترون است.
برای قدیمی‌ترین اشیا جهان، قدمت اورانیوم- توریم- سرب مفیدترین روش است. از این روش برای تاریخ‌گذاری لایه‌های زمین استفاده می‌شود. در حالی که تاریخ‌گذاری با رادیوکربن فقط برای اشیایی مفید است که روزگاری زنده بودند، دانشمندان می‌توانند برای اندازه گیری سن اجسامی مانند سنگ از قدمت اورانیوم – توریم – سرب استفاده کنند.
هر یک از این ایزوتوپ‌ها نیمه عمر متفاوتی دارند که از چند روز تا میلیاردها سال متغیر است. دقیقا مانند تاریخ‌گذاری با رادیوکربن، دانشمندان نسبت‌های بین این ایزوتوپ‌ها را محاسبه کرده و آن‌ها را با نیمه عمر مربوطه مقایسه می‌کنند. دانشمندان با استفاده از این روش توانستند قدیمی‌ترین سنگ کشف شده روی زمین را تاریخ‌گذاری کنند که یک کریستال زیرکن ۴ میلیارد و ۴۰۰ میلیون ساله بوده که در استرالیا پیدا شده است.
به گفته دانشمندان روش‌های قدمت‌یابی و ارزیابی سن اشیا و مواد آلی فقط برای سن دنیا و چگونگی زندگی انسان‌ها و جانوران باستانی مهم نیست بلکه برای درک بسیاری از ماجراهایی که در گذشته‌های دور اتفاق افتاده یا جعل آثار هنری و دانستنی های دیگر از اهمیت بالایی برخوردار است. در حقیقت کاربرد روش‌های قدمت‌یابی، طیف وسیعی دارد که تنها به باستان شناسی، دیرینه شناسی و زمین شناسی محدود نمی‌شود.
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
فسیل‌ها از جمله مدارک و شواهد باستانی با ارزشی است که اطلاعات بسیاری از تشکیل زمین، تغییرات لایه‌های آن و شرایط آب و هوایی گذشته و... می‌دهد.
حتما تاکنون از خود پرسیده‌اید که چگونه سن دقیق فسیل‌ها بعد از چند میلیون سال مشخص می‌شود؟ در این گزارش در مجله دلتا به بررسی این موضوع پرداخته و با روش‌هایی که دیرینه شناسان برای تعیین قدمت فسیل ها استفاده می‌کنند آشنا می‌شویم.
روش‌های تعیین قدمت فسیل ها
امروزه و در سراسر جهان برای تعیین سن فسیل‌ها، قدمت گذاری با رادیوکربن رایج‌ترین روشی است که به کار گرفته می‌شود. این روش شامل اندازه‌گیری مقادیر کربن ۱۴، یک ایزوتوپ کربن رادیواکتیو یا نسخه‌ای از یک اتم با تعداد متفاوتی از نوترون است.
برای قدیمی‌ترین اشیا جهان، قدمت اورانیوم- توریم- سرب مفیدترین روش است. از این روش برای تاریخ‌گذاری لایه‌های زمین استفاده می‌شود. در حالی که تاریخ‌گذاری با رادیوکربن فقط برای اشیایی مفید است که روزگاری زنده بودند، دانشمندان می‌توانند برای اندازه گیری سن اجسامی مانند سنگ از قدمت اورانیوم – توریم – سرب استفاده کنند.
هر یک از این ایزوتوپ‌ها نیمه عمر متفاوتی دارند که از چند روز تا میلیاردها سال متغیر است. دقیقا مانند تاریخ‌گذاری با رادیوکربن، دانشمندان نسبت‌های بین این ایزوتوپ‌ها را محاسبه کرده و آن‌ها را با نیمه عمر مربوطه مقایسه می‌کنند. دانشمندان با استفاده از این روش توانستند قدیمی‌ترین سنگ کشف شده روی زمین را تاریخ‌گذاری کنند که یک کریستال زیرکن ۴ میلیارد و ۴۰۰ میلیون ساله بوده که در استرالیا پیدا شده است.
به گفته دانشمندان روش‌های قدمت‌یابی و ارزیابی سن اشیا و مواد آلی فقط برای سن دنیا و چگونگی زندگی انسان‌ها و جانوران باستانی مهم نیست بلکه برای درک بسیاری از ماجراهایی که در گذشته‌های دور اتفاق افتاده یا جعل آثار هنری و دانستنی های دیگر از اهمیت بالایی برخوردار است. در حقیقت کاربرد روش‌های قدمت‌یابی، طیف وسیعی دارد که تنها به باستان شناسی، دیرینه شناسی و زمین شناسی محدود نمی‌شود.
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
شومیزهای حریر، مناسب برای هر سلیقه