اخترفیزیک‌دانان با استفاده از نظریه نسبیت اینشتین محاسبه می‌کنند که درنهایت چند ستاره با هم برخورد می‌کنند و سیاهچاله تشکیل می‌دهند؟
از زمان پیشرفت اکتشافات در خصوص امواج گرانشی از سال ۲۰۱۵، دانشمندان توانسته‌اند بیش از ده‌ها جفت سیاهچاله‌ای که به دلیل گرانش و برخوردشان با یکدیگر در نزدیکِ هم واقع شده‌اند و به‌آن‌ها سیاهچالههای دوگانه می‌گوییم را کشف کنند. با این وجود، دانشمندان هنوز بحث می‌کنند که چه تعداد از این سیاهچالهها از ستاره‌ها متولد می‌شوند و این سیاهچالهها چگونه می‌توانند آنقدر به هم نزدیک شوند تا بتوانند در مدت حیات کیهانِ ما، با هم برخورد کنند؟ در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره آماری از تعداد سیاهچاله ها می‌خوانید.
از زمان آشکارسازی برخورد سیاهچالهها و امواج گرانشی توسط LIGO، دانستنی سیاهچالهها و نسبیت عام بیشتر از همیشه مورد توجه علاقمندان قرار گرفته است.
در حال حاضر، یک تیم از اخترفیزیک‌دانان، مطالعه جدید امیدوارکننده‌ای را انجام داده که می‌تواند روشی را برای کشف تعداد ستاره‌های موجود در تاریخ کیهان که به‌عنوان سیاهچالههای دوگانه با هم برخورد می‌کنند را در اختیار ما قرار دهد. این تحقیق به ستاره‌شناسان کمک خواهد کرد که جمعیت اساسیِ ستاره‌ها را تفسیر و نظریه‌های شکل‌گیری تمام سیاهچالههای برخوردیِ سراسر تاریخ کیهانی را آزمایش کنند.
اخترفیزیکدان و نویسنده اصلی تحقیق «کارن جانی» از دانشگاه وندربیلت، می‌گوید: «محققان تاکنون برای شکل‌گیری و وجود جفت‌های سیاهچاله در جهان نظریه‌‌هایی ارائه کرده‌اند، اما منشا قدیمی آن‌ها، یعنی ستاره‌ها، هنوز یک راز باقی مانده است. ما با این مطالعه، با استفاده از مشاهدات اخترفیزیکی که در حال حاضر موجود است، تحقیقاتی جدی انجام دادیم. ما در این فرآیند، یک محدودیت اساسی، یا تنظیمات اساسی، ایجاد کردیم که درمورد پاره‌ای از ستاره‌ها به ما می‌گوید که از زمان ابتدای کیهان قرار بوده با هم برخورد کنند و سیاهچاله شکل دهند.»
جانی و همکارش «آبراهام لوئب» از دانشگاه هاروارد، با به‌کارگیری نظریه نسبیت عام اینشتین که در مورد نحوه تعامل و در نهایت برخورد سیاهچالهها توضیحاتی دارد، از رویدادهای ثبت‌شده LIGO استفاده کردند تا فهرستی از منابع موجود و تعداد سیاهچاله ها را تهیه کنند. آن‌ها سپس محدودیت‌های مربوط به هر مرحله از فرآیند سیاهچاله دوگانه را در نظر گرفتند؛ یعنی تعداد ستاره‌های موجود در جهان، فرآیند تبدیل هر ستاره به سیاهچالههای مجزا و کشف برخورد نهایی آن سیاهچالهها که این کشف صدها میلیون سال بعد، با انتشار امواج گرانشی در اثر ضربه، توسط LIGO حاصل می‌شود.
جانی افزود: «ما از مشاهدات کنونی دریافتیم که ۱۴ درصد تمام ستاره‌های عظیم جهان، قرار است با هم برخورد کنند و سیاهچاله تشکیل دهند. این رویدادی قابل توجه از طرف طبیعت است. این محدودیت‌های اضافه‌شده در چهارچوب ما باید به محققان کمک کند تا تاریخچه تعداد سیاهچاله ها را بیابند و به سوالات قدیمی پاسخ دهند و بدون شک منجر به مطرح شدن سناریوهای شگفت‌انگیزتری شوند.»
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
اخترفیزیک‌دانان با استفاده از نظریه نسبیت اینشتین محاسبه می‌کنند که درنهایت چند ستاره با هم برخورد می‌کنند و سیاهچاله تشکیل می‌دهند؟
از زمان پیشرفت اکتشافات در خصوص امواج گرانشی از سال ۲۰۱۵، دانشمندان توانسته‌اند بیش از ده‌ها جفت سیاهچاله‌ای که به دلیل گرانش و برخوردشان با یکدیگر در نزدیکِ هم واقع شده‌اند و به‌آن‌ها سیاهچالههای دوگانه می‌گوییم را کشف کنند. با این وجود، دانشمندان هنوز بحث می‌کنند که چه تعداد از این سیاهچالهها از ستاره‌ها متولد می‌شوند و این سیاهچالهها چگونه می‌توانند آنقدر به هم نزدیک شوند تا بتوانند در مدت حیات کیهانِ ما، با هم برخورد کنند؟ در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره آماری از تعداد سیاهچاله ها می‌خوانید.
از زمان آشکارسازی برخورد سیاهچالهها و امواج گرانشی توسط LIGO، دانستنی سیاهچالهها و نسبیت عام بیشتر از همیشه مورد توجه علاقمندان قرار گرفته است.
در حال حاضر، یک تیم از اخترفیزیک‌دانان، مطالعه جدید امیدوارکننده‌ای را انجام داده که می‌تواند روشی را برای کشف تعداد ستاره‌های موجود در تاریخ کیهان که به‌عنوان سیاهچالههای دوگانه با هم برخورد می‌کنند را در اختیار ما قرار دهد. این تحقیق به ستاره‌شناسان کمک خواهد کرد که جمعیت اساسیِ ستاره‌ها را تفسیر و نظریه‌های شکل‌گیری تمام سیاهچالههای برخوردیِ سراسر تاریخ کیهانی را آزمایش کنند.
اخترفیزیکدان و نویسنده اصلی تحقیق «کارن جانی» از دانشگاه وندربیلت، می‌گوید: «محققان تاکنون برای شکل‌گیری و وجود جفت‌های سیاهچاله در جهان نظریه‌‌هایی ارائه کرده‌اند، اما منشا قدیمی آن‌ها، یعنی ستاره‌ها، هنوز یک راز باقی مانده است. ما با این مطالعه، با استفاده از مشاهدات اخترفیزیکی که در حال حاضر موجود است، تحقیقاتی جدی انجام دادیم. ما در این فرآیند، یک محدودیت اساسی، یا تنظیمات اساسی، ایجاد کردیم که درمورد پاره‌ای از ستاره‌ها به ما می‌گوید که از زمان ابتدای کیهان قرار بوده با هم برخورد کنند و سیاهچاله شکل دهند.»
جانی و همکارش «آبراهام لوئب» از دانشگاه هاروارد، با به‌کارگیری نظریه نسبیت عام اینشتین که در مورد نحوه تعامل و در نهایت برخورد سیاهچالهها توضیحاتی دارد، از رویدادهای ثبت‌شده LIGO استفاده کردند تا فهرستی از منابع موجود و تعداد سیاهچاله ها را تهیه کنند. آن‌ها سپس محدودیت‌های مربوط به هر مرحله از فرآیند سیاهچاله دوگانه را در نظر گرفتند؛ یعنی تعداد ستاره‌های موجود در جهان، فرآیند تبدیل هر ستاره به سیاهچالههای مجزا و کشف برخورد نهایی آن سیاهچالهها که این کشف صدها میلیون سال بعد، با انتشار امواج گرانشی در اثر ضربه، توسط LIGO حاصل می‌شود.
جانی افزود: «ما از مشاهدات کنونی دریافتیم که ۱۴ درصد تمام ستاره‌های عظیم جهان، قرار است با هم برخورد کنند و سیاهچاله تشکیل دهند. این رویدادی قابل توجه از طرف طبیعت است. این محدودیت‌های اضافه‌شده در چهارچوب ما باید به محققان کمک کند تا تاریخچه تعداد سیاهچاله ها را بیابند و به سوالات قدیمی پاسخ دهند و بدون شک منجر به مطرح شدن سناریوهای شگفت‌انگیزتری شوند.»
با مجله دانستنی دلتا همراه باشید
شومیزهای حریر، مناسب برای هر سلیقه